Daha önce 6 kısa film yazıp çekmiş olan Tolga Karaçelik’in üçüncü uzun metraj filmi de bu Cuma ülkemizde nihayet vizyonda. Nihayet diyorum çünkü Kelebekler filmi tamamlandıktan sonra dünyanın en prestijli festivallerinden biri olan ve bu yıl 32.si düzenlenen Sundance Film Festivali’nde dünya prömiyerini gerçekleştirmişti. Orada izleyenlerin büyük beğenisiyle karşılanan film, 27 Ocak’ta gerçekleşen ödül töreninde de, ‘En İyi Film’ ödülüne layık görülmüştü. Bu arada filmin senaryosu Antalya Film Forum’da ilk yolculuğuna çıkmış, 2015 Kurmaca Pitching Platformu’nun kazananı ve geçtiğimiz yıl Work in Progress Platformu’nun finalisti olmuştu. Kültür ve Turizm Bakanlığı ise filme destek vermemişti.
Dolayısıyla filmi o kadar büyük merakla bekliyoruz ki uzun süredir.
Fakat merakımızın büyüklüğünün tek sebebi yukarda bahsettiğimiz sebepler değil açıkçası. Tolga Karaçelik; Gişe Memuru ve Sarmaşık isimli filmleriyle takibe aldığımız yönetmenlerden olmuştu çoktan. Bir gişe memurunun özel hayatı üzerinden toplum eleştirisi yaparken bir taraftan kişisel, psikolojik katmanlara girebilen, bir taraftan hikayesine fantastik/absürd öğeler katmaktan çekinmeyen, temposu ağır olsa da izleyiciyi şaşırtan, nev-i şahsına münhasır bir ilk filmdi Gişe Memuru. İzlemesi çok kolay bir film değildi açıkçası çünkü gişe memurunun yaşadığı sıkıntılı hayatın ağırlığını seyirciye de geçirmek istemişti belli ki Karaçelik. Kabus gibi çökse de merakla izleten, tuhaf bir filmdi doğrusu. Bir ilk film olarak teknik açıdan tertemiz, oyuncu seçimleri açısından çok başarılıydı. Sarmaşık ise birden bire çıtayı çok yükseğe çıkarttı açıkçası. Sinematografisiyle, oyuncu yönetimiyle, müzikleriyle, olay örgüsünün olgunluğuyla, yılın en iyi filmlerinden biriydi, neredeyse bir başyapıttı Sarmaşık. Çok gerçekçi bir hikaye ve çok gerçekçi bir anlatım dilinin içine yine fantastik öğeler katmaktan da çekinmemişti yönetmen ve bu ikisinin harmanlanması kadar zor bir işi büyük başarıyla kotarmıştı.
Kelebekler’e gelelim artık. Neredeyse diyemeyeceğim, tamamen bir başyapıt bana göre bu film Türk sinemasında.
Beyazperde.com Mynet’e aitken, 2006 yılının sonunda part time editör olarak işe girmiştim. Rahmetli Bige Akdeniz genel yayın yönetmeni, sevgili arkadaşım Serdar Kökçeoğlu ise haber editörüydü. Onların sayesinde bu meslekteki ilk acemiliklerimi o dönem attım. Bir süre ayrılmıştım Mynet’ten. Binrota diye bir gezi sitesinin editörlüğüne geçmiştim. Sonra Mynet geri çağırmıştı beni beyazperde için. Bir süre sonra ise Fransız şirket Allociné, Beyazperde’yi Mynet’ten satın alınca ben de Allociné ile çalışmaya başlamıştım. Yıl 2010’du. Sitenin genel yayın yönetmeni olmuştum. Mynet’ten bir süre sonra tamamen ayrıldı Beyazperde. Editörlerimi, stajyerlerimi seçtim, ekibimi kurdum. Daha sonra pazarlama müdürü Yalçın Parmaksız’ın da aramıza katılmasıyla Beyazperde’yi kocaman bir web sitesi haline getirdik.
Doksanların sonunda bendeniz üniversite öğrencisi iken Kent FM’de yayınlanan bir radyo programı dinliyordum. O zamanlar çevremde kimse bilmiyordu bu programı, ben de herkese söylemiyordum dinlediğimi açıkçası, çünkü bu programı yapanlar biraz “edepsiz” adamlardı ve çok alışılmışın dışında bir dille sunuyorlardı programlarını. Kaybedenler Kulübü idi burası.
Mu Tunç, 14 yaşlarındayken ve İstanbul Merter’de ailesiyle yaşarken ağabeyi Orkun Tunç’un punk konserlerine giden, onu hayranlıkla izleyen, eşyalarını taşıyan, videolarını çeken genç bir çocukken ilerleyen yaşlarında kendini bir yandan teknoloji ve pazarlama sektöründe okur ve çalışırken buluyor, bir yandan da sinemaya olan tutkusunu teknolojik gelişmelerle biraraya getirdiği bir düşünce yapısıyla yetiştiriyor kendini. Diary of Mu (Mu’nun Günlüğü) isimli videoları vlog haline getiriyor ve bu videolar 1 milyon kişi tarafından izleniyor.
Boğaziçi Üniversitesi Turizm Otelcilik mezunu, karikatür yeteneği olan ve bu yeteneğini 90’lı yılların sonunda Leman dergisinde çizerek pekiştiren Cem Yılmaz, Leman Kültür’de bir gösteri izlerken, hazırcevaplılığı ve başarılı hikaye anlatımı bilindiğinden sahneye davet ediliyor ve olaylar gelişiyor.
Onur Ünlü’nün onuncu filmi olan Cingöz Recai’yi galasında izleme imkanı buldum. Kişisel olarak özellikle Dokuzuncu Hariciye Koğuşu (1930), Yalnızız (1940) gibi psikolojik türde romanlarına hayran olduğum değerli yazar Peyami Safa’nın yazdığı polisiye serisinin baş karakteri olan Cingöz Recai, daha önce 1954 ve 1969 yıllarında sinemaya uyarlanmış. İlkini ünlü yönetmen Metin Erksan çekmiş, karakteri Turan Seyfioğlu canlandırmış. İkincisini ise yine ünlü bir diğer yönetmen ve senarist Safa Önal çekmiş, karakteri ise sevilen oyuncu Ayhan Işık canlandırmış. Yazılmış olan Cingöz Recai, bir “kibar, cömert, kültürlü hırsız” karakteri. Arsen Lüpen, Robin Hood izleri taşıyor. Yani daha baştan yabancı örneği olan, yerel anlamda sıfırdan üretilmemiş bir karakter.
MelisInema 